O SZCZĘŚCIOTERAPII

Październik 2016

Szczęścio-terapia powstała w 2011r., który okazał się moim prywatnym trzęsieniem ziemi:

• Moja poważna operacja i dłuuuuga rehabilitacja.
• Wielki zawód, który zdruzgotał nasz świat w sensie materialnym i duchowym.
• Nasilające się bardzo dziwne zachowania Benia – naszego starszego syna [uszkodzenie mózgu na skutek choroby wirusowej, autyzm, lekoodporna epilepsja].
• Narodziny Marcela – naszego drugiego syna w samo południe w Wigilię [zdecydowanie najjaśniejszy moment w 2011r.].

W związku z całą tą mieszanką duża część roku 2011 upłynęła pod znakiem płaczu, złości, braku snu, myślenia, dzielenia włosa na czworo, obwiniania siebie i innych, poczucia krzywdy i niesprawiedliwości.


I tak, wśród codziennych pretensji do całego świata, dobrnęłam gdzieś w drugiej połowie roku 2012 do momentu, w którym już nie bardzo mogłam płakać.

Powoli, bardzo powoli, na przestrzeni mijających miesięcy zaczęło do mnie docierać [i nadal dociera!], że wszystko to, co się wydarzyło jest częścią mojego życia, de facto to jest właśnie moje życie.


Nie mogę się zatrzymać i przezimować, czekając na coś lepszego i bardziej zgodnego z moimi wyobrażeniami. Nie tylko dlatego, że czekanie jest nudne, a ja do osób cierpliwych zdecydowanie nie należę. Raczej dlatego, że życie ma gdzieś moje pretensje. Toczy się niezależnie od moich nastrojów i życzeń, zostawiając mnie razem z moimi pretensjami w tyle.


A bycie w tyle z reguły mi nie odpowiada, wiec wybrałam bycie „on board”. Razem z całym bagażem dodatkowym.

Czasem jest fajnie, pozytywnie i z górki.

Czasem się czuję jakbym toczyła pod górę wypchany kamieniami wóz. Jest tak ciężko, że mam ochotę puścić. I czasem mam wrażenie, że puszczam. Ale jakoś zawsze znajdzie się ktoś albo coś, dzięki czemu znowu zaczynam iść do przodu.


I o tym jest ten blog.


Ola